Όταν μπροστά σου έχεις κάποιον συνάνθρωπό σου ο οποίος ζητάει τη δική σου βοήθεια, τότε πρέπει απλά να υπερβείς την καθημερινή σου παραζάλη, να αφεθείς στους μυστηριώδεις χώρους της προσφοράς και να κάνεις πράξη αυτά που η προσωπική σου ηθική σου επιβάλλει. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για όποιον κοιτάει τον συνάνθρωπο του σαν τον ίδιο του τον εαυτό, για όποιον τοποθετήσει τη δική του τη ζωή στη θέση της ζωής του άλλου. Τότε δεν υπάρχει περιθώριο για αδιαφορία, δεν υπάρχει περιθώριο για αλαζονία, δεν υπάρχει περιθώριο για υπεροψία και μόνο τότε η φυσικοθεραπεία μπορεί να γειτνιάσει με τις όχθες της φιλοσοφίας και η θεωρία της αποκατάστασης να γίνει ηθική πράξη.
